TOTTELEVAISUUDEN MOTIVAATIO - PAKOTUKSEN RUOSKA?
Kysymys on, miksi meidän pitäisi totella Jumalaa? Mikä motiivi meillä on totella Jeesusta? Laajennettu kysymys, miksi osallistua seurakunnan toimintaan ja lahjoittaa aikaasi ja energiaasi? Siinä pitäisi olla kaksiosainen asema. Osittain rakkaus ja osittain Pyhä Henki. Muita vaihtoehtoja kutsutaan luultavasti velvollisuudeksi, vastuuksi ja muiden uskovien, ystävien ja ei vähiten pastorin odotuksiin. Mutta nämä vaihtoehdot näyttävät tuottavan uupumusta, alaspäin suuntautuvan kierteen, jossa ihmiset jättävät masentuneena seurakunnan osallistumisen ja pahimmillaan uskon ja itse Jumalan.
Kaikilla uskonnoilla paitsi kristinuskolla on tottelemisen motiivi yrittää ansaita pelastuksen, kerätä pisteitä Jumalan edessä ja tavallaan miellyttää Jumalaa tekojen kautta ja toivoa pääsevänsä lopulta taivaaseen. Mutta meillä Jeesuksen opetuslapsilla on itse asiassa tai pitäisi olla täysin erilaiset motiivit.
Jeesus sanoo Joh.14:15: “Jos te rakastatte minua, te pidätte minun käskyni”. Hieman alempana jakeessa 23 luetaan myös: "Jos joku rakastaa minua, hän pitää minun sanani. Minun Isäni rakastaa häntä, ja me tulemme hänen luokseen ja jäämme hänen luokseen asumaan"...Rakkaus ja tottelevaisuus näyttää selvästi kuuluvan yhteen.
Jumala toisaalta ehdottomasti rakastaa meitä. Hän todisti sen kuolemalla puolestamme. Room.5:8: "Mutta Jumala osoittaa rakkautensa meitä kohtaan siinä, että Kristus kuoli meidän sijastamme, kun me vielä olimme syntisiä". Mutta todellinen rakkaussuhde on siis "kaksisuuntainen", molemmat osapuolet rakastavat toisiaan. Jos katsomme, miten miehen ja vaimon välillä on tai pitäisi olla. Molemmat rakastavat toisiaan ja haluavat viettää aikaa yhdessä. Kun olimme vasta rakastuneita asetimme rakastamamme ihmisen etusijalle ennen kaikkea muuta, ennen muita ihmisiä ja askareita. Siellä missä rakkaamme oli, halusimme olla, mitä rakkaamme halusi tehdä, teimme. Ja siten ajatukset kääntyvät Jumalan valtakuntaan, kirkkoon ja seurakunnan toimintaan…
Miksi Jumala loi ihmisen? Pelkäävälle robotille, joka tottelee kauhuissaan paetakseen helvettiä? Ei, Jumala halusi perheen, jossa kaikki rakastavat vapaasti. Rakkaus ei toimi pakon alla. Et voi sanoa: "Rakasta minua tai hakkaan sinut". Siksi ihmiselle annettiin vapaa tahto ja tietoisuus voidakseen valita hyvän tai pahan, valita rakkauden tai itsekkyyden. Me tottelemme Jumalaa, koska rakastamme Jumalaa, haluamme miellyttää Jumalaa, koska olemme intohimoisesti rakastuneet Häneen. Haluamme palvella seurakunnassa, tässä "Jumalan talossa" vapaasta tahdosta ja rakkaudesta.
2 Kor.5:14-15: "Sillä Kristuksen rakkaus vaatii meitä, jotka olemme tulleet tähän päätökseen: Yksi on kuollut kaikkien puolesta, siispä kaikki ovat kuolleet. Hän on kuollut kaikkien puolesta, että ne, jotka elävät, eivät enää eläisi itselleen vaan hänelle, joka on heidän tähtensä kuollut ja noussut ylös"...Tässä luettiin, että "Kristuksen rakkaus" vaati meitä. Joten tällä kertaa ei oma rakkautemme, vaan Jumalan rakkaus meissä tulee tottelevaisuuden liikkeellepanevaksi voimaksi. Room.5:5 sanoo "Mutta toivo ei tuota pettymystä, sillä Jumalan rakkaus on vuodatettu meidän sydämiimme Pyhän Hengen kautta, joka on meille annettu". Mikä valtava Armo! Jumala antaa meille rakkautensa Pyhän Hengen kautta, jotta me, jotka ovat täynnä tätä Jumalan ja Kristuksen rakkautta tottelemme Herraa! Oma rakkautemme Jeesusta kohtaan ajaa myös meitä, kuten Jeesus sanoi "Jos rakastat minua"...
Ef.5:16-19: "Käyttäkää aikanne oikein, sillä nämä päivät ovat pahoja. Sen tähden älkää olko järjettömiä, vaan ymmärtäkää, mikä on Herran tahto. Älkää juopuko viinistä, sillä siitä tulee irstas meno, vaan täyttykää Hengellä, puhuen toisillenne psalmein, kiitosvirsin ja hengellisin lauluin. Laulakaa ja soittakaa sydämestänne Herralle”…Siinä luettiin, että täyttykää Pyhällä Hengellä, mikä on siis ratkaisu Herran tahdon ymmärtämiseen ja tottelemiseen, ja pyhitykseen ja hengelliseen toimintaan yleensä. Hengen täyttymys on siis myös liikkeellepaneva voima totella Jumalaa. Mitä tapahtuu, kun olemme täynnä Jumalan läsnäoloa, Pyhää Henkeä? No, tunnet Jeesuksen sydämen kadonneiden puolesta, kuulet Jeesuksen sydämen sykkivän naapuriesi, työtovereiden, kaupungin ihmisten puolesta. Haluat auttaa seurakuntaa monin eri tavoin, jotta Jumalan valtakunta voi levitä ja kasvaa, "jotta taloni täytyisi" kuten Jeesus sanoi.
Kuten Apostolien teot 1:8 sanoo: “Mutta te saatte voiman, kun Pyhä Henki tulee teidän päällenne, ja te tulette olemaan minun todistajani". Pyhä Henki täyttää sinut, kyllä, ajaa sinut tottelevaisuuteen, lähetystyöhön ja tekemään muita asioita, kuten rakas Herrasi haluaa.
"Hedelmästään puu tunnetaan", sanoi Jeesus. Ja kuten Joh.15:5:ssä sanotaan, jossa Jeesus sanoo: “Minä olen viinipuu, te olette oksat. Se, joka pysyy minussa ja jossa minä pysyn, kantaa paljon hedelmää, sillä ilman minua te ette voi tehdä mitään”...
Kun olemme ikään kuin yhdistettynä Pyhän Hengen kautta "Jeesuspuuhun", olemme viinipuun oksia, jotka juovat Hengen eläviä virtoja. Silloin saamme automaattisesti Hengen hedelmän, muun muassa uskollisuus eli tottelevaisuus. Hengen täyttyminen tuo välittömän seurauksen tottelevaisuus! Eikä tämä tottelevaisuus tapahdu lainkaan omassa voimassamme, ei, se on Jumalan voima ja kyky, joka vaikuttaa meissä ja meidän kauttamme, sillä "kun Pyhä Henki tulee teidän päällenne, te saatte voiman ja tulette minun todistajiksini".
Tottelevaisuuden liikkeellepaneva voima on siis rakkaus ja Pyhän Hengen täyttymys. Ja siten voidaan todeta, että ruoskaa ei tarvita, ei uupumusta, eikä omia voimia tarvita. Jumala hyvyydessään ja armossaan antaa sen, mitä me tarvitsemme että voisimme totella Häntä.
JOULU monikulttuurisessa yhteiskunnassa!
Joulua on vietetty satojen vuosien ajan Suomessa. Se on kehystetty kristillisellä sisällöllä, vaikka kaupankäynti ja joulupukki ovat ottaneet yhä enemmän tilaa viime vuosikymmeninä. Onhan myös maahanmuuttajat luonut tilaa täysin erilaisille perinteille. Suomi näyttää hermostuneena katselevan juuri sitä monikulttuurista paradigmaa, jota se haluaa nyt antaa kantaa eteenpäin yhteiskunnan rakentamisessa. Siksi ei haluta olla ristiriidassa näiden muiden perinteiden tai uskontojen kanssa. Silti ihmiset yleensä haluavat kääntää sydämensä takaisin alkuperäiseen jouluun. Kuinka kylmä ja kova joulu olisikaan ilman Jeesuksen Vapahtajan sisäistä ydintä, jonka syntymää juhlitaan maailmanlaajuisesti?
Jos vierailemme näiden muiden perinteiden kotimaissa, he eivät ole lainkaan vaatimattomia
heidän omassa perinnössä, perustassa, jolle heidän yhteiskuntansa on rakennettu. Päinvastoin, he antavat ylpeänä oman perinteensä, uskonnon nousta etusijalle ja esimerkiksi kristinusko tuskin saa edes olla takapenkillä. Emme ole varsinaisesti rasisteja, jos osoitamme jouluna lipussa olevaa ristiä tai Jeesusta. Kristinusko on peruste johon suomalainen yhteiskuntamme on rakennettu. Monikulttuurinen yhteiskunta ei saa tarkoittaa, että vähemmistöjen kunnioittamisen pitäisi kieltää enemmistön. Tällaisella ajattelulla ei ole historiallista näyttöä onnistuneesta yhteiskunnan rakentamisesta.
Uskon myös, että vähemmistöt kunnioittaisivat oikeuttamme säilyttää se, mikä on antanut meille rauhan ja menestyksen Suomen hyvinvointiin, kansankodin kehityksessä viimeisen kahden vuosisadan aikana. Juhlitaan siis rohkeasti ja ylpeänä Vapahtajan Jeesuksen syntymää, hänen, joka myöhemmin kantoi kaikki syntimme ristin puulle, antaen meille anteeksiannon ja rauhan, sovinnon ja iankaikkisen elämän. Toivoa, uskoa, jota me kaikki perinteistä ja taustasta riippumatta todella tarvitsisimme tänä yhä enemmän järjettömän vaikeina aikoina. Anna Joulun kirkkaan, lämpimän viestin jälleen kerran karkottaa pimeyden ja luoda rauhaa taloon ja kotiin, yhteiskuntaan ja koko Suomeen. Iloitsen Jumalaa ja kaikkia ihmisiä kauniissa, talvisessa maassamme.
Kuolema?
KUOLEMA! Harvat ihmiset haluaa puhua tai lukea kuolemasta, jos sitä on hieman "normaali". Asiaa pyritään täysin unohtaa ihan siihen asti kunnes kuolema koputtaa ovelle, tavalla tai toisella. Mutta "elintärkeä" aihe tämä on. Sillä ei kukaan meistä voi vältää kuolemaa, se odottaa meitä nurkan takana, ja voi ilmaantua yhtäkkiä ja odottamatta, todellakin ei-toivottuna. Et voi paeta sitä, välttää tai ohittaa sitä. Sinä kertakaikkiian kuolet ennemin tai myöhemmin.
Miten se tapahtuu? Olen seurannut useita ihmisiä "viimeisellä matkallaan", huolehtinut heitä elämän lopussa, se on osaa minun ammattia, teen tilapäisiä yötuureja vanhainkodeissa. Kuolemia on erilaisia, toiset vetää viimeisen hengenvetonsa rauhallisesti, rauhassa, kyllä, jopa hymyillen, toiset taas äärimmäisessä ahdistuksessa ja kuoleman pelossa ja kauhussa.
Fyysisesti sydän antaa periksi, siitä tulee aivan viimeinen sydämenlyönti ja sitten viimeinen hengenveto, eikä verenkierto hapen ja glukoosin kanssa pääse aivoihin, joiden toiminnot siksi lakkaavat ja fyysinen tajunta sammuu. Keho alkaa kylmentyä ja lihakset rentoutumaan, jäykkyys tulee myöhemmin. Ja on havaittavissa, että ruumis on tyhjä, jotain on lähtenyt tästä ruumiista, ainoastaan kuori on jäljellä.
Kristittynä uskon, että ikuisuus on asetettu ihmisten sydämiin, siksi kuoleman lopullisuus ja ihmisen olemasta lakkaaminen tuntuu järjettömältä ja mahdottomalta. Ja niin se onkin, olemme ikuisia olentoja, kysymys on vain siitä, meneekö kristillisestä näkökulmasta "hissi ylös vai alas", missä sielu viettää ikuisuutensa. Sielu on siis personaalisuus, se "sinä", sinun persoonallisuutesi kaikkine erityispiirteineen, tunteineen ja ajatuksineen. Mutta, jatketaan tätä kuoleman aihetta, miten haluamme kohdata sen? Emme voi valita milloin, voit kuolla tänään tai 10, 20 tai ehkä 40 vuoden kuluttua, luultavasti aikaisemmin niin kuin maailma näyttää olevan. Ajattele kuinka herkkä elämä on; joka sekunti sydämesi täytyy lyödä ja hengität sisään ja ulos ympäri vuorokauden ympäri vuoden, pieni "virhe" systeemissä vain muutama sekuntti ja…
Ne, jotka kohtasivat kuoleman rauhassa ja turvassa, melkein kaivaten ja odottaen sitä, he ovat olleet tosi uskovaisia. He ovat uskoneet Häneen joka sanoi: "Minä olen ylösnousemus ja elämä; joka uskoo minuun, se elää, vaikka olisi kuollut"...Tämä Jeesus, joka näin voitti kuoleman, antaakseen iankaikkisen elämän. Luetaan vielä vähäsen Raamattua, maailman luetuinta kirjaa: "Kuolema on nielty ja voitto saatu. Kuolema, missä on sinun voittosi? Kuolema, missä on sinun otasi? Mutta kuoleman ota on synti, ja synnin voima on laki. Mutta kiitos olkoon Jumalan, joka antaa meille voiton meidän Herramme Jeesuksen Kristuksen kautta!" (1 Kor.15:54-57).
Monet ovat vahvoja ja ylpeitä, jotka kuitenkin kuolinvuoteella ovat tulleet niin säälittäviksi ja kiemurtelevat kauhuissaan ennen viimeistä sydämenlyöntiä. He kamppailevat huohotellen, joskus useita päiviä ja haluavat epätoivoisesti pysyä hengissä sanoinkuvaamattomassa kuolemanpelossa...Taas monet muut ovat hymyillen syleilleet kuolemaa rauhassa, ikäänkuin nähdessään rakkaan Jeesuksen seisovan avosylin toivottamassa heidät tervetulleeksi Taivaalliseen kotiin. Siellä ylhäällä, jossa ei enään kipu vaivaa heitä, ei suru ja vaiva jahtaa eikä tummat pilvet paina alas. Olen henkilökohtaisesti kauan sitten valinnut, kuinka kohdata tämän kuoleman, se on voiton varmuudessa ja usko Häneen, joka on voittanut itse kuoleman.
Lopuksi kerron tapauksesta, jolloin pidin kuolevaisen kristityn kädestä, hän oli vanha laestaadialainen täti. Hänellä oli pitkiä hengityskatkoja ja hän oli eräänlaisessa horroksessa, puoliksi tajuissaan. Rukoilin hiljaa hänen puolestaan, ja juuri silloin hän yhtäkkiä avaa silmänsä ja katsoo minua leveästi hymyillen. Tuntui kuin aika pysähtyi ja ikuisuus jo laskeutui huoneen ylitse, iloa ja rauhaa hän säteili suuresti sillä hetkellä, en koskaan unohda sitä ilmettä, sitä hymyä. Pian tämän jälkeen hän veti viimeisen henkäyksensä, hänen kätensä tuli veltoksi ja kylmäksi, hän ei ollut enää siellä, kuolema voitettiin…
ONKO KATUEVANKELIOINTI PÄTEVÄÄ?
Tämä pieni joukko, joka seisoo aukiolla, saarnaa uskollisesti ja äänekkäästi tai jopa kiihkeissä keskusteluissa Jeesuksesta. Hienoksi kiillotetun kirkon pinnan alla on jakautunut mielipiteitä siitä, onko tämä oikea tapa, onko se pätevää tänään?
Jeesus käski selvästi "Menkää kaikkeen maailmaan ja saarnatkaa evankeliumia kaikille luoduille". Ja Herra auttaa voimalla totella: “kun Pyhä Henki tulee teihin, niin te saatte voiman, ja te tulette olemaan minun todistajani”(Apost.1:8).
Silti monet kristityt haluavat paeta erilaisten uskonnollisten tekosyiden ja käsitysten mukaan. "Olla varovainen ja olematta ristiriidassa ihmisten kanssa, voittaa heidät pitkäaikaisilla suhteilla, hyvillä teoilla ja ystävällisellä kohtelulla". Siis hymyillä jatkuvasti ikään kuin halata heidät Taivaaseen. Huokaus...Kuvittele seisovasi Jumalan edessä tilinteonpäivänä ja Jeesus sanoisi kaikille kristityille, jotka todistivat radikaalisesti ja äänekkäästi Hänestä ja Pelastuksesta: "Voi sinua, pelotit ihmiset pois, sinun olisi pitänyt olla hiljaisempi ja varovaisempi, ja rakentaa sen sijaan suhteita ja pelastaa heidät rakkauden teoilla". Ja sitten kiittäisikö Jeesus muita uskovia, jotka olivat varovaisia ja "viisaita"? Vai sanooko Herra näille jotain tällaista: "Sinä häpeäsit minua ja minun sanaani, sinä pelkuri vetäydyit säilyttääksesi maineesi, paetaksesi vainoa. Valitsit leveän ja miellyttävän tien, piilotit valon ja heitit pois suolan. Olisitte voineet antaa sadoille sieluille, niin, jotkut teistä evankeliumin tuhansille, mutta ette antaneet, ja he ovat nyt kadotuksessa".
Yksi tapa ei sulje pois toista, tietysti meidän täytyy rakentaa pitkäaikaisia ihmissuhteita ja rakkaudellisen elämämme kautta voittaa ihmisiä Jeesukselle, mutta ei vain sitä! Se on edelleen niin kuin Raamattu opettaa: "Evankeliumi on Jumalan voima pelastukseksi". Ja Jumalan sana on kylvettävä ihmisten sydämiin, jotta omatunto herää ja pelastuksen tarve tulee ilmeiseksi. Meillä on Raamatun todistus siitä, että radikaali ja avoin todistaminen/saarnaaminen on Jumalan tahtoa. Näin kristityt toimivat Apostolien teoissa, kyllä, heitä vainottiin, mutta Jumalan voima, evankeliumi ja armo toimi, tuottaen tuhansia Jeesukselle. Nykyään monet kristityt piiloutuvat pelokkaasti kirkon seinien taakse. Ennen Helluntain Pyhän Hengen kastetta myös opetuslapset piiloutuivat pelkäen, mutta Henkikasteen jälkeen he menivät ulos ja saarnasivat rohkeasti kaikkialla.
Herätyshistoria puhuu samaa kieltä. Ajattele kuinka esimerkiksi John Wesley tai Pelastusarmeija toimivat menneisyydessä. Wesley sai vihaisia väkijoukkoja hänen jälkeensä ja William Boothin väki meni Itä-Lontoon slummeihin ja saarnasi. Voisimme jatkaa vuosisatoja taaksepäin ja osoittaa katuevankelioinnin pätevyyttä, mutta on tärkeää ymmärtää tällaisen evankelioinnin hengellinen vaikutus. Se on kuin heittäisi valosoihdun suoraan pimeyteen, julistus, joka herättää ihmiset syntisestä unestaan.
Muista, että "Jumalan rakkaus karkottaa kaiken pelon" ja kuten Raamattu sanoo: "Jumalan rakkaus on vuodatettu meidän sydämiimme Pyhän Hengen kautta”(Room.5:5). Vaihtoehto on ihmispelko, ansa joka sitoo ja estää. Mitä tahansa teetkin, älä estä katuevankelistaa. He seisovat evankeliumin barrikadeilla ja uhraavat itsensä sielujen pelastamiseksi, amen.
Avaa Sydämmesi Yksinäisille!
Yksinäisyys! Pelkkä sana saa meidät vapisemaan, ja silti tätä kutsutaan laajalle levinneeksi kansantaudiksi.
Itselläni oli noin kaksi vuotta kestänyt ajanjakso, jolloin erilaisten opiskelupaikkojen ja muiden pakanaelämäni olosuhteista johtuen itse kärsin pahasti yksinäisyydestä. Se oli kuin musta, toivoton monttu johon pudota, itse olemassaoloni tuntui kyseenalaiselta. Ei, en koko ajan niin, minulla oli perhejäseniä ja ystäviä, mutta he eivät olleet lähellä eivätkä aina tavoitettavissa. Tiedätkö, vain sellainen asia että pystyy soittaa useammalle ihmisille milloin tahansa ja voi heti tehdä jotain sosiaalista yhdessä. Sellaista ei ollut olemassa tänä hirvittävän yksinäisyyden aikana.
Kun Jeesuksen tavasin, tulin uskoon ja siten astuin välittömästi laajaan kristilliseen yhteisöön. Silloin yksinäisyys katosi pysyvästi, varsinkin kun Jeesus tuli sydämeeni ja elävä Jumalan yhtenäisyys täytti sisimpäni. Hänen rakkauden läsnäolo täytti sisäisen tyhjyyden. Loppujen lopuksi naimisiinmeno ja elämäkumppanin löytäminen oli ehdottomasti "kuolemanisku" yksinäisyyden hirviölle. Mutta rakkaat ystävät, meidän ympärillämme, yhteiskunnassa on tuskallisen monet siinä "mustassa montussa".
He ovat tavallisia kuten sinä ja minä, kaikenlaisia, mutta he ovat kärsineet yksinäisyydestä eri olosuhteiden vuoksi. He tulevat kotiin töiden jälkeen ja kun ovi sulkeutuu, tyhjyys ja yksinäisyys kaikuu heidän ympärillään kuin hauta. He istuvat siellä yksin ajatusten ja tunteidensa kanssa; ei ketään jonka kanssa jutella, jakaa ja kertoa päivän tapahtumista, ei ketään jonka kanssa tehdä asioita. Tuntuu kuin he ei olisi olemassa. Vielä pahempaa, jos heillä ei ole edes työpaikkaa tai muuta touhua missä ihmisiä tavata, täydellisen eristäytymisen riski on suuri ja vaarallinen.
Ystävät, me jotka satumme olla "aurinkoisella puolella" pimeiden syvyyksien yläpuolella, on löydettävä heidät, autettava heitä. Ja se on tehtävä tavalla, jossa heidän ei pakoteta tuntemaan olevansa "epänormaaleja" tai epäonnistuneita. He eivät tietenkään ole, mutta heillä luultavasti on sellainen itsetunto siinä eristyksessä, yksinäisyydessä. Kristillinen seurakunta on itse asiassa paras paikka sellaiseen apuun, avoin sylein vastaanottamaan heidät; seurakuntaelämässä, kodeissamme ja kahviloissa ja niin edelleen. Meidän on toivotettava heidät tervetulleiksi. Se on elämästä ja kuolemasta kysymys, tuplasti. Pelastus Taivaaseen ja pelastus matkalla sinne.
Nykyisen yhteiskuntamme kirous on nimenomaan se, kuinka se on luonut tämän kaiken tuhoavan yksinäisyyden hirviön. Sydämeni vuotaa verta kaikkien niiden puolesta, jotka ovat joutuneet yksinäisyyteen. Ja rukoukseni Herralle, kaiken lohdutuksen Jumalalle on, että Hän voisi käyttää meitä uskovaisia löytääkseen heidät, auttaakseen heitä. Kyllä, tietysti myös johdaten heidät Jeesuksen ja ikuisen pelastuksen luo, koska siinä kaikki kirous murtuu. Me, jotka olemme turvassa, ystäviä ja sukua runsaasti joka päivä. Me emme aina ymmärrä, emme näe sydämellämme tämä pimeyden meri ympärillämme, täynnä ihmisiä syvässä kärsimyksessä, jotka hukkuvat yksinäisyyteensä. Meistä tulee helposti tyytyväisiä ja mukavia ja itse asiassa itsekkäitä, kun unohdamme "lähimmäisemme". Näitä ihmisiä meidän siis tulee Jeesuksen sanojen mukaan rakastaa kuin itseämme.
Jeesus sanoo myös, Matt.11:28-30:
“Tulkaa minun tyköni, kaikki työtätekeväiset ja raskautetut, niin minä annan teille levon. Ottakaa minun ikeeni päällenne ja oppikaa minusta, sillä minä olen hiljainen ja nöyrä sydämeltä; niin te löydätte levon sielullenne. Sillä minun ikeeni on sovelias, ja minun kuormani on keveä”...Joten anna meidän, puhun yhtä paljon itselleni, löytää ja pelastaa kaikki yksinäisyyteen vangitut. Olemme Jeesuksen kädet ja jalat. Yksinäiset odottavat epätoivoisesti, he ovat unohdettu “lähetyskenttä”.
Evangeliet - Svenska
PÅSKEN - Vad firar vi?
Ett blodigt kors där Jesus dör för att frälsa människan, det är verkligen dramatiskt! Två miljarder människor firar tydligen fortfarande denna händelse. I almanackan har vi alltjämt röda helgdagar för påsken. Kyrkklockorna klämtar inte alls egentligen för påskharar, påskkärringar, ägg och godis.
Det är kärlek som driver Jesus till korset, som det står i Bibeln ”Så älskade Gud världen att han utgav sin enfödde Son, för att var och en som tror på honom inte ska gå förlorad utan ha evigt liv”. Här spårar vi orsaken till varför Jesus gick frivilligt lidandets väg upp på korsets trä, för att människan inte ska ”gå förlorad utan ha evigt liv”.
Låt oss blicka bakåt till begynnelsen. Människan skapades för andlig och familjär gemenskap med Gud. Hon gjorde uppror och ville själv vara sin egen gud. Ett gift av själviskhet, synd och ondska besudlade människonaturen, något världen och historien tydligt visar. En titt i vilken dagstidning som helst blir övertygande. Synd är brott mot Guds bud och vilja, och vem har inte t ex ljugit, förtalat, stulit, behandlat någon illa, varit kärlekslös eller egoistisk. Detta gift ger en inre tomhet och otillfredställelse eftersom människan nu kom utanför det hon skapades för, nämligen andlig gemenskap med Gud, kontakten med livskällan bröts helt enkelt.
Men, Jesus kom till oss. Guds Son sträckte smärtsamt ut sina händer på korset som ville han omfamna hela världen, men grova spikar genomborrade frälsarens händer och fötter. Våra synder tog Jesus på sig likt en jättemagnet. Ja, synden var romarnas piskrapp som slog mästarens rygg blodig och hammarslagen som bankade fast Herren med grova spikar på korset. Gud Fadern lät så ske, för att straffet var lagt på Honom. Jesus skulle ta itu med ”syndproblemet” och dess fruktansvärda konsekvenser en gång för alla så att varje människa kunde bli förlåten för sina synder och bli försonad med Gud.
Denna frälsning kan vi inte förtjäna, det går inte att kvittera ut ett ont leverne med goda gärningar. Synden måste försonas, priset betalas fullt ut och straffet genomlidas för att evig rättvisa ska ske. Frälsningen är en fri gåva av Guds nåd. Vi vänder om till Gud, bekänner vårt behov av Jesus och hans frälsning, och tror. Då, i detta val att tro och bekännelse sker undret, människan blir andligt född på nytt med en återupprättad relation till Gud. En andlig gemenskap som fyller oss med frid och glädje, en kärleksfilt över vår frusna själ. Och en korsmärkt Gud; Jesus på Korset som uppstod från de döda på tredje dagen och lever säger till oss: ”Välkommen hem mitt kära barn”…
Evangeliet - Engelska
The Message of Easter!
God dies on a bloody cross to reconcile man with himself, can it be more dramatic than that? It is love that drives this astonishing event, as it says "For God so loved the world, that he gave his only begotten Son, that whosoever believeth in him should not perish, but have everlasting life". Here we trace the reason why Jesus voluntarily walked the path of suffering on the tree of the Cross, so that man should not "be lost but have eternal life".
Let's look back to the beginning. Man was created for spiritual and familial fellowship with God. She rebelled and wanted to be her own god; a poison of selfishness, sin and evil polluted human nature, something the world and its history clearly shows. A look in any newspaper becomes compelling. Sin is a crime against God's commandments and will, and who has not, for example, lied, slandered, stolen, treated someone badly, been unloving or selfish. This poison gives an inner emptiness and dissatisfaction as man now came outside of what she was created for, contact and fellowship with the source of life was simply broken.
But, Jesus came to us. The Son of God painfully stretched out his hands on the Cross, as if he wanted to embrace the hole world, but rough nails pierced the hands and feet of the Savior, our sins Jesus took on like a giant magnet, yes, our sins was the whipping of the Romans that beat the Master's back bloody and the hammer blow that fixed the Lord with nails on the Cross. God the Father let this happen, because the punishment was laid on Him. Jesus would deal with the "sin problem" and its terrible consequences once and for all so that every man could be forgiven of his sins and be reconciled with God.
Jesus himself took the penalty for our sins instead of us. It is, now as in a parable, if you committed a lot of serious crimes in the community and you stand in a court and are sentenced to be tortured and killed to atone your crimes, but, then someone steps forward in front of the judge and says “I take his punishment on me instead of him", and you go completely free. Jesus did this for us so that we can be acquitted and pardoned on the day of reckoning and judgment, and have eternal life in Heaven.
We can not earn this salvation, by for example bargaining with God, it is impossible to erase our evil, selfish living with good deeds. Sin must be reconciled, the price paid in full and the punishment suffered in order for eternal justice to take place; This Jesus did with love for us on the Cross. Salvation is a free gift of God's grace. We turn to God, acknowledge our need for Jesus and His salvation, and believe. Then, in this choice of faith and confession, the miracle occurs, man is born again spiritually with a restored relationship with God, a spiritual fellowship that fills us with peace and joy, a blanket of love over our frozen soul. And a crucified God, Jesus on the Cross, who rose from the dead on the third day and lives says to us: “Welcome home my dear child…
Evangeliet - Spanska
¡El Mensaje de Pascua!
Dios muere en una cruz sangrienta para reconciliar al hombre consigo mismo, ¿puede ser más dramático que eso? Es el amor el que impulsa este sorprendente acontecimiento, como dice: "Porque tanto amó Dios al mundo, que dio a su Hijo unigénito, para que todo aquel que en él cree no perezca, sino que tenga vida eterna". Aquí rastreamos la razón por la cual Jesús recorrió voluntariamente el camino del sufrimiento en el árbol de la Cruz, para que el hombre "no se pierda, sino que tenga vida eterna".
Volvamos la mirada al principio. El hombre fue creado para la comunión espiritual y familiar con Dios. Ella se rebeló y quiso ser su propio dios; un veneno de egoísmo, pecado y maldad contaminó la naturaleza humana, algo que el mundo y su historia muestran claramente. Una mirada en cualquier periódico se vuelve convincente. El pecado es un delito contra los mandamientos y la voluntad de Dios, y quién no ha, por ejemplo, mentido, calumniado, robado, tratado mal a alguien, sido poco amoroso o egoísta. Este veneno produce un vacío interior y una insatisfacción, ya que el hombre ahora salió de aquello para lo que fue creado, el contacto y la comunión con la fuente de la vida simplemente se rompieron.
Pero Jesús vino a nosotros. El Hijo de Dios dolorosamente extendió sus manos en la Cruz, como si quisiera abrazar el mundo entero, pero clavos ásperos traspasaron las manos y los pies del Salvador, nuestros pecados Jesús tomó como un imán gigante, sí, nuestros pecados fueron los azotes de los romanos que golpearon sangrientamente la espalda del Maestro y el martillazo que fijó al Señor con clavos en la Cruz. Dios Padre permitió que esto sucediera, porque sobre Él había sido puesto el castigo. Jesús abordaría el "problema del pecado" y sus terribles consecuencias de una vez por todas para que cada hombre pudiera ser perdonado de sus pecados y reconciliarse con Dios.
Jesús mismo tomó el castigo por nuestros pecados en lugar de nosotros. Es, ahora como en una parábola, si cometiste muchos crímenes graves en la comunidad y te presentas en un tribunal y te sentencian a ser torturado y asesinado para expiar tus crímenes, pero entonces alguien da un paso adelante frente al juez. y dice “yo llevo su castigo sobre mí en lugar de él”, y quedas completamente libre. Jesús hizo esto por nosotros para que podamos ser absueltos y perdonados en el día del ajuste de cuentas y del juicio, y tener vida eterna en el Cielo.
No podemos ganarnos esta salvación, por ejemplo negociando con Dios, es imposible borrar nuestro vivir malvado y egoísta con buenas obras. El pecado debe ser reconciliado, el precio pagado en su totalidad y el castigo sufrido para que tenga lugar la justicia eterna; Esto lo hizo Jesús con amor por nosotros en la Cruz. La salvación es un don gratuito de la gracia de Dios. Nos dirigimos a Dios, reconocemos nuestra necesidad de Jesús y Su salvación, y creemos. Entonces, en esta elección de fe y confesión, ocurre el milagro, el hombre renace espiritualmente con una relación restaurada con Dios, una comunión espiritual que nos llena de paz y alegría, un manto de amor sobre nuestra alma congelada. Y un Dios crucificado, Jesús en la Cruz, que resucitó de entre los muertos al tercer día y vive, nos dice: “Bienvenido a casa, mi querida hija…
Evangeliet - Amhariska
የፋሲካ መልእክት!
እግዚአብሔር ሰውን ከራሱ ጋር ለማስታረቅ በደም መስቀል ላይ ይሞታል፣ከዚያ የበለጠ ድራማ ሊሆን ይችላል? “በእርሱ የሚያምን ሁሉ የዘላለም ሕይወት እንዲኖረው እንጂ እንዳይጠፋ እግዚአብሔር አንድያ ልጁን እስኪሰጥ ድረስ ዓለሙን እንዲሁ ወዶአልና” እንዲል ይህን አስደናቂ ክስተት ያነሳሳው ፍቅር ነው። እዚህ ላይ ኢየሱስ በመስቀል ዛፍ ላይ በመከራው ጎዳና ላይ በፈቃዱ የተራመደበትን ምክንያት እናያለን ስለዚህም ሰው "የዘላለም ህይወት እንዲኖረው እንጂ እንዳይጠፋ"።
ወደ መጀመሪያው መለስ ብለን እንመልከት። ሰው የተፈጠረው ከእግዚአብሔር ጋር ለመንፈሳዊ እና ቤተሰባዊ ህብረት ነው። እሷ አመጸች እና የራሷ አምላክ መሆን ፈለገ; ራስ ወዳድነት፣ ኃጢአትና ክፋት የረከሰ የሰው ልጅ ተፈጥሮ መርዝ፣ ዓለምና ታሪኩ በግልጽ የሚያሳየው። በማንኛውም ጋዜጣ ላይ መታየት ትኩረት የሚስብ ይሆናል። ኃጢአት በእግዚአብሔር ትእዛዛት እና ፈቃድ ላይ ወንጀል ነው፣ እና ለምሳሌ ያልዋሸ፣ ስም ያላጠፋ፣ ያልሰረቀ፣ አንድን ሰው ያላሳየ፣ ፍቅር የሌለው ወይም ራስ ወዳድ ያልሆነ። ይህ መርዝ ሰው አሁን ከተፈጠረው ነገር ውጭ ስለመጣ ውስጣዊ ባዶነት እና እርካታ ይሰጠዋል, ከህይወት ምንጭ ጋር ያለው ግንኙነት እና ግንኙነት በቀላሉ ተሰብሯል.
ግን፣ ኢየሱስ ወደ እኛ መጣ። የእግዚአብሔር ልጅ እጁን በመስቀል ላይ ዘረጋ፣ ቀዳዳውን አለም ለመቀበል የሚፈልግ መስሎ፣ ነገር ግን ሻካራ ችንካር የአዳኙን እጆች እና እግሮች ወጉ፣ ኃጢአታችንን ኢየሱስ እንደ ትልቅ ማግኔት ወሰደ፣ አዎ፣ ኃጢአታችን ነበር የሮማውያን ጅራፍ የመምህሩን ደም አፋሳሽ ግርፋት እና ጌታን በመስቀሉ ላይ በምስማር ያስቀረጸው መዶሻ። እግዚኣብሔር ኣብ ከምዚ ዝበለ ፍርዲ ስለ ዘየለ፡ ንሕናውን ንዕኡ ኽንረክብ ንኽእል ኢና። ኢየሱስ እያንዳንዱ ሰው ኃጢአቱን ይቅር እንዲለው እና ከእግዚአብሔር ጋር እንዲታረቅ ስለ "የኃጢአት ችግር" እና አስከፊ መዘዞችን ለአንዴና ለመጨረሻ ጊዜ ይፈታዋል.
በእኛ ፋንታ ኢየሱስ ራሱ የኃጢአታችንን ቅጣት ተቀበለ። አሁን በምሳሌ እንደሚሆነው በማህበረሰቡ ውስጥ ብዙ ከባድ ወንጀሎችን ሰርተህ ፍርድ ቤት ቀርተህ ወንጀላችሁን ለማስተሰረይ እንድትሰቃዩ እና እንድትገደሉ ከተፈረደባችሁ ግን አንድ ሰው ወደ ዳኛው ፊት ቀረበ። በእርሱ ፋንታ ቅጣቱን በእኔ ላይ እወስዳለሁ ይላል እናንተም ፍፁም ነፃ ውጡ።ኢየሱስ ይህን ያደረገልን በፍርድ እና በፍርድ ቀን ይቅርታ እንድንጠየቅ እና በገነት የዘላለም ህይወት እንዲኖረን ነው።
ይህንን ድነት ማግኘት አንችልም፣ ለምሳሌ ከእግዚአብሔር ጋር በመደራደር፣ ክፋታችንን፣ ራስ ወዳድነታችንን በመልካም ሥራ ማጥፋት አይቻልም። ኃጢአት መታረቅ አለበት, ሙሉ በሙሉ የተከፈለ ዋጋ እና የዘላለም ፍትሕ እንዲፈጸም መከራን ቅጣት; ይህንን ኢየሱስ በመስቀል ላይ ለእኛ ባለው ፍቅር አደረገ። መዳን የእግዚአብሔር የጸጋ ስጦታ ነው። ወደ እግዚአብሔር ዘወር እንላለን፣ የኢየሱስን ፍላጎት እና ማዳኑን አምነን እናምናለን። ከዚያም በዚህ የእምነት እና የኑዛዜ ምርጫ ተአምር ተፈፀመ፣ ሰው እንደገና በመንፈስ የተወለደው ከእግዚአብሔር ጋር የታደሰ ግንኙነት፣ ሰላምና ደስታ የሚሞላን መንፈሳዊ ህብረት፣ በበረደችው ነፍሳችን ላይ የፍቅር ብርድ ልብስ ነው። እና የተሰቀለው አምላክ ኢየሱስ በመስቀል ላይ በሦስተኛው ቀን ከሙታን ተለይቶ የተነሣው እና በሕይወት ያለው እንዲህ ይለናል፡- “እንኳን ወደ ቤት መጣህ ውድ ልጄ…
Evangeliet - Serbiska
Порука Васкрса!
Бог умире на крвавом крсту да би помирио човека са собом, може ли то бити драматичније од тога? Љубав је та која покреће овај задивљујући догађај, како каже „Јер Бог тако заволе свет да даде Сина свог Јединородног, да ниједан који верује у њега не погине, него да има живот вечни“. Овде пратимо разлог зашто је Исус добровољно прошао путем страдања на дрвету Крста, да човек не би „пропао, него имао живот вечни“.
Хајде да се вратимо на почетак. Човек је створен за духовно и породично заједништво са Богом. Побунила се и хтела да буде свој бог; отров себичности, греха и зла загадио људску природу, што свет и његова историја јасно показују. Поглед у било коју новину постаје убедљив. Грех је злочин против Божијих заповести и воље, а ко није, на пример, лагао, клеветао, крао, према некоме лоше поступао, био нељубазан или себичан. Овај отров даје унутрашњу празнину и незадовољство јер је човек сада изашао ван онога за шта је створена, контакт и заједништво са извором живота једноставно је прекинуто.
Али, Исус је дошао к нама. Син Божији је болно испружио руке на Крсту, као да је хтео да загрли рупа свет, али груби ексери су пробили руке и ноге Спаситељеве, наше грехе Исус је примио као џиновски магнет, да, наши греси су били бичевање Римљана који су крваво ударали Учитељу и ударац чекићем који је ексерима причврстио Господа на Крст. Бог Отац је дозволио да се то догоди, јер је казна била на Њему. Исус ће се једном заувек позабавити „проблемом греха“ и његовим страшним последицама како би сваком човеку могао да буде опроштен грех и да се помири са Богом.
Сам Исус је узео казну за наше грехе уместо нас. Сада је као у параболи, ако сте починили много тешких злочина у заједници и стојите на суду и будете осуђени на мучење и убијање да бисте искупили своје злочине, али, онда неко иступи испред судије и каже „Ја преузимам његову казну на себе уместо њега“, а ти иди потпуно слободан. Исус је то учинио за нас да бисмо били ослобођени и помиловани на дан обрачуна и суда, и да имамо вечни живот на небу.
Ово спасење не можемо заслужити, на пример цењкањем са Богом, немогуће је избрисати наш зао, себичан живот добрим делима. Гријех мора бити помирен, цијена плаћена у потпуности и претрпљена казна да би наступила вјечна правда; Ово је Исус учинио с љубављу за нас на Крсту. Спасење је бесплатан дар благодати Божије. Обраћамо се Богу, признајемо нашу потребу за Исусом и Његовим спасењем и верујемо. Тада се у овом избору вере и исповедања дешава чудо, човек се поново духовно рађа са обновљеним односом са Богом, духовним заједништвом које нас испуњава миром и радошћу, покривачем љубави над нашом смрзнутом душом. А разапети Бог, Исус на крсту, који је трећи дан устао из мртвих и живи, каже нам: „Добро дошао кући драго дете моје…
Evangeliet - Ukrainska
Послання Великодня!
Бог помирає на кривавому хресті, щоб примирити людину з собою, чи може це бути драматичніше? Саме любов є рушієм цієї дивовижної події, як сказано: «Так бо Бог полюбив світ, що дав Сина Свого Єдинородного, щоб кожен, хто вірує в Нього, не загинув, але мав життя вічне». Тут ми простежуємо причину, чому Ісус добровільно пройшов дорогу страждань на дереві Хреста, щоб людина не «загинула, але мала життя вічне».
Давайте повернемося до початку. Людина створена для духовного і сімейного спілкування з Богом. Вона збунтувалася і хотіла бути власним богом; отрута егоїзму, гріха і зла забруднила людську природу, про що яскраво свідчить світ і його історія. Погляд у будь-яку газету стає переконливим. Гріх є злочином проти Божих заповідей і волі, і хто, наприклад, не брехав, не обмовляв, не крав, не поводився з кимось погано, не був нелюбовним або егоїстичним. Ця отрута дає внутрішню порожнечу і невдоволення, оскільки людина тепер вийшла за межі того, для чого вона була створена, контакт і спілкування з джерелом життя просто перервано.
Але Ісус прийшов до нас. Син Божий боляче простягнув руки на Хресті, ніби хотів обійняти дірявий світ, але грубі цвяхи пронизали руки і ноги Спасителя, наші гріхи Ісус взяв на себе, як гігантський магніт, так, наші гріхи були бичування римлян, що до крові побило спину Учителя, і удар молотка, який закріпив Господа цвяхами на Хресті. Бог Отець дозволив цьому статися, тому що покарання було покладено на Нього. Ісус збирався вирішити «проблему гріха» та її жахливі наслідки раз і назавжди, щоб кожна людина могла отримати прощення своїх гріхів і примиритися з Богом.
Сам Ісус поніс покарання за наші гріхи замість нас. Це, як у притчі, якщо ви вчинили багато серйозних злочинів у суспільстві, і ви стоїте перед судом і вас засуджують до тортур і вбивства, щоб спокутувати ваші злочини, але потім хтось виступає перед суддею і каже: «Я беру його покарання на себе замість нього», і ти йдеш абсолютно вільним. Ісус зробив це для нас, щоб ми могли бути виправдані і помилувані в день розплати і суду, і мати вічне життя на небесах.
Ми не можемо заслужити це спасіння, наприклад, торгуючи з Богом, неможливо стерти наше зле, егоїстичне життя добрими справами. Гріх має бути примирений, ціна сплачена повністю і понесене покарання, щоб відбутися вічне правосуддя; Це зробив Ісус з любов’ю до нас на Хресті. Спасіння є безкоштовним даром Божої благодаті. Ми звертаємося до Бога, визнаємо нашу потребу в Ісусі та Його спасінні та віримо. Тоді, у цьому виборі віри та сповідання, відбувається диво, людина народжується знову духовно з відновленими стосунками з Богом, духовним спілкуванням, яке наповнює нас миром і радістю, ковдрою любові над нашою замерзлою душею. І розп’ятий Бог, Ісус на Хресті, який воскрес із мертвих на третій день і живий, каже нам: «Ласкаво просимо додому, моя люба дитино…
Evangeliet - Franska
Le message de Pâques !
Dieu meurt sur une croix sanglante pour réconcilier l’homme avec lui-même, cela peut-il être plus dramatique que cela ? C'est l'amour qui anime cet événement étonnant, comme il est dit : « Car Dieu a tant aimé le monde qu'il a donné son Fils unique, afin que quiconque croit en lui ne périsse pas, mais ait la vie éternelle ». Nous retraçons ici la raison pour laquelle Jésus a volontairement parcouru le chemin de la souffrance sur l'arbre de la Croix, afin que l'homme ne « se perde pas mais ait la vie éternelle ».
Revenons au début. L'homme a été créé pour une communion spirituelle et familiale avec Dieu. Elle s'est rebellée et a voulu être son propre dieu ; un poison de l’égoïsme, du péché et du mal a pollué la nature humaine, ce que le monde et son histoire montrent clairement. Un coup d'oeil dans n'importe quel journal devient convaincant. Le péché est un crime contre les commandements et la volonté de Dieu, et celui qui, par exemple, n'a pas menti, calomnié, volé, mal traité quelqu'un, été sans amour ou égoïste. Ce poison donne un vide intérieur et une insatisfaction, car l'homme est désormais sorti de ce pour quoi il a été créé, le contact et la communion avec la source de la vie ont été tout simplement rompus.
Mais Jésus est venu vers nous. Le Fils de Dieu a douloureusement étendu ses mains sur la Croix, comme s'il voulait embrasser le monde troué, mais des clous rugueux ont percé les mains et les pieds du Sauveur, nos péchés Jésus les a pris comme un aimant géant, oui, nos péchés étaient le fouet des Romains qui frappa sanglant le dos du Maître et le coup de marteau qui fixa le Seigneur avec des clous sur la Croix. Dieu le Père a permis que cela se produise, parce que le châtiment lui était imposé. Jésus s'attaquerait une fois pour toutes au « problème du péché » et à ses terribles conséquences afin que chaque homme puisse être pardonné de ses péchés et se réconcilier avec Dieu.
Jésus lui-même a pris la responsabilité de nos péchés à notre place. C'est, maintenant, comme dans une parabole, si vous avez commis beaucoup de crimes graves dans la communauté et que vous vous présentez devant un tribunal et êtes condamné à être torturé et tué pour expier vos crimes, mais alors quelqu'un s'avance devant le juge. et dit "Je prends son châtiment sur moi à sa place", et vous partez complètement libres. Jésus a fait cela pour nous afin que nous puissions être acquittés et pardonnés au jour des comptes et du jugement, et avoir la vie éternelle au Ciel.
Nous ne pouvons pas gagner ce salut, par exemple en négociant avec Dieu, il est impossible d'effacer notre vie mauvaise et égoïste par de bonnes actions. Le péché doit être réconcilié, le prix payé intégralement et le châtiment subi pour que la justice éternelle puisse avoir lieu ; C'est ce que Jésus a fait avec amour pour nous sur la Croix. Le salut est un don gratuit de la grâce de Dieu. Nous nous tournons vers Dieu, reconnaissons notre besoin de Jésus et de son salut, et croyons. Puis, dans ce choix de foi et de confession, le miracle se produit, l’homme renaît spirituellement avec une relation restaurée avec Dieu, une communion spirituelle qui nous remplit de paix et de joie, une couverture d’amour sur notre âme gelée. Et un Dieu crucifié, Jésus sur la Croix, ressuscité des morts le troisième jour et vivant nous dit : « Bienvenue à la maison, mon cher enfant…
Evangeliet - Tyska
Die Botschaft von Ostern!
Gott stirbt an einem blutigen Kreuz, um den Menschen mit sich selbst zu versöhnen. Kann es dramatischer sein? Es ist die Liebe, die dieses erstaunliche Ereignis vorantreibt, denn es heißt: „Denn so sehr hat Gott die Welt geliebt, dass er seinen eingeborenen Sohn gab, damit jeder, der an ihn glaubt, nicht verloren geht, sondern ewiges Leben hat.“ Hier gehen wir dem Grund nach, warum Jesus freiwillig den Weg des Leidens am Baum des Kreuzes gegangen ist, damit der Mensch „nicht verloren geht, sondern das ewige Leben hat“.
Schauen wir zurück zum Anfang. Der Mensch wurde für die spirituelle und familiäre Gemeinschaft mit Gott geschaffen. Sie rebellierte und wollte ihr eigener Gott sein; Ein Gift aus Egoismus, Sünde und Bösem hat die menschliche Natur vergiftet, was die Welt und ihre Geschichte deutlich zeigen. Ein Blick in jede Zeitung wird fesselnd. Sünde ist ein Verbrechen gegen Gottes Gebote und Willen, und wer hat nicht zum Beispiel gelogen, verleumdet, gestohlen, jemanden schlecht behandelt, war lieblos oder selbstsüchtig? Dieses Gift führt zu innerer Leere und Unzufriedenheit, da der Mensch nun außerhalb dessen war, wofür er geschaffen wurde, der Kontakt und die Gemeinschaft mit der Quelle des Lebens wurden einfach unterbrochen.
Aber Jesus kam zu uns. Der Sohn Gottes streckte schmerzerfüllt seine Hände am Kreuz aus, als wollte er die ganze Welt umarmen, aber grobe Nägel durchbohrten die Hände und Füße des Erlösers, unsere Sünden nahm Jesus wie ein riesiger Magnet auf, ja, unsere Sünden waren es die Auspeitschung der Römer, die den Rücken des Meisters blutig schlugen, und der Hammerschlag, der den Herrn mit Nägeln am Kreuz befestigte. Gott, der Vater, ließ dies geschehen, denn Ihm wurde die Strafe auferlegt. Jesus würde sich ein für alle Mal mit dem „Sündenproblem“ und seinen schrecklichen Folgen befassen, damit jedem Menschen seine Sünden vergeben und er mit Gott versöhnt werden kann.
Jesus selbst hat die Strafe für unsere Sünden auf sich genommen und nicht wir. Es ist jetzt wie in einem Gleichnis: Wenn Sie viele schwere Verbrechen in der Gemeinschaft begangen haben und vor Gericht stehen und zu Folter und Tötung verurteilt werden, um Ihre Verbrechen zu sühnen, tritt dann jedoch jemand vor den Richter und sagt: „Ich nehme seine Strafe auf mich statt auf ihn“, und du kommst völlig frei. Jesus hat dies für uns getan, damit wir am Tag der Abrechnung und des Gerichts freigesprochen und begnadigt werden und ewiges Leben im Himmel haben können.
Wir können uns diese Erlösung nicht verdienen, indem wir beispielsweise mit Gott verhandeln. Es ist unmöglich, unser böses, selbstsüchtiges Leben durch gute Taten auszulöschen. Die Sünde muss versöhnt, der Preis vollständig bezahlt und die Strafe erlitten werden, damit ewige Gerechtigkeit zustande kommt. Das hat Jesus am Kreuz mit Liebe für uns getan. Die Erlösung ist ein kostenloses Geschenk der Gnade Gottes. Wir wenden uns an Gott, erkennen an, dass wir Jesus und seine Erlösung brauchen, und glauben. Dann, bei dieser Wahl des Glaubens und Bekenntnisses, geschieht das Wunder: Der Mensch wird geistig wiedergeboren mit einer wiederhergestellten Beziehung zu Gott, einer spirituellen Gemeinschaft, die uns mit Frieden und Freude erfüllt, einer Decke der Liebe über unserer gefrorenen Seele. Und ein gekreuzigter Gott, Jesus am Kreuz, der am dritten Tag von den Toten auferstanden ist und lebt, sagt zu uns: „Willkommen zu Hause, mein liebes Kind…“
Evangeliet - Hindi
ईस्टर का संदेश!
मनुष्य को स्वयं से मिलाने के लिए ईश्वर खूनी क्रूस पर मर जाता है, क्या इससे अधिक नाटकीय कुछ हो सकता है? यह प्रेम ही है जो इस आश्चर्यजनक घटना को संचालित करता है, जैसा कि यह कहता है, "क्योंकि परमेश्वर ने जगत से ऐसा प्रेम रखा, कि उस ने अपना एकलौता पुत्र दे दिया, ताकि जो कोई उस पर विश्वास करे, वह नाश न हो, परन्तु अनन्त जीवन पाए"। यहां हम उस कारण का पता लगाते हैं कि क्यों यीशु स्वेच्छा से क्रूस के पेड़ पर कष्ट सहने के मार्ग पर चले, ताकि मनुष्य "खो न जाए बल्कि अनन्त जीवन पा सके"।
आइए शुरुआत पर नजर डालें। मनुष्य को ईश्वर के साथ आध्यात्मिक और पारिवारिक संगति के लिए बनाया गया था। उसने विद्रोह कर दिया और अपना भगवान स्वयं बनना चाहती थी; स्वार्थ, पाप और बुराई के ज़हर ने मानव स्वभाव को प्रदूषित कर दिया है, यह बात दुनिया और इसका इतिहास स्पष्ट रूप से दिखाता है। किसी भी अखबार पर एक नज़र सम्मोहक हो जाती है। पाप ईश्वर की आज्ञाओं और इच्छा के विरुद्ध एक अपराध है, और उदाहरण के लिए, जिसने झूठ नहीं बोला, निंदा नहीं की, चोरी नहीं की, किसी के साथ बुरा व्यवहार नहीं किया, प्रेमहीन या स्वार्थी नहीं रहा। यह ज़हर एक आंतरिक ख़ालीपन और असंतोष देता है क्योंकि मनुष्य अब उस चीज़ से बाहर आ गया है जिसके लिए उसे बनाया गया था, जीवन के स्रोत के साथ संपर्क और संगति बस टूट गई थी।
लेकिन, यीशु हमारे पास आये। ईश्वर के पुत्र ने दर्द से क्रूस पर अपने हाथ फैलाए, मानो वह छेद वाली दुनिया को गले लगाना चाहता हो, लेकिन खुरदुरे कीलों ने उद्धारकर्ता के हाथों और पैरों को छेद दिया, यीशु ने हमारे पापों को एक विशाल चुंबक की तरह ले लिया, हाँ, हमारे पाप थे रोमनों की मार जिसने मास्टर की पीठ को खून से लथपथ कर दिया और हथौड़े की मार जिसने प्रभु को क्रूस पर कीलों से जड़ दिया। परमेश्वर पिता ने ऐसा होने दिया, क्योंकि दण्ड उसी को दिया गया था। यीशु "पाप की समस्या" और उसके भयानक परिणामों से हमेशा के लिए निपटेंगे ताकि प्रत्येक व्यक्ति को उसके पापों से क्षमा किया जा सके और ईश्वर के साथ उसका मेल हो सके।
यीशु ने हमारे बजाय हमारे पापों का दंड स्वयं उठाया। यह, अब एक दृष्टांत की तरह है, यदि आपने समुदाय में बहुत सारे गंभीर अपराध किए हैं और आप अदालत में खड़े हैं और आपको अपने अपराधों का प्रायश्चित करने के लिए यातना देने और मारने की सजा सुनाई जाती है, लेकिन, फिर कोई न्यायाधीश के सामने आगे बढ़ता है और कहता है, "मैं उसके बदले उसका दण्ड अपने ऊपर लेता हूँ", और तुम पूरी तरह से आज़ाद हो जाते हो। यीशु ने हमारे लिए ऐसा किया ताकि हम बरी हो सकें और हिसाब और न्याय के दिन क्षमा कर सकें, और स्वर्ग में अनन्त जीवन पा सकें।
हम इस मोक्ष को अर्जित नहीं कर सकते, उदाहरण के लिए भगवान के साथ सौदेबाजी करके, अच्छे कर्मों से अपने बुरे, स्वार्थी जीवन को मिटाना असंभव है। शाश्वत न्याय पाने के लिए पाप का समाधान करना होगा, पूरी कीमत चुकानी होगी और सजा भुगतनी होगी; यह यीशु ने क्रूस पर हमारे लिए प्रेम के साथ किया। मोक्ष ईश्वर की कृपा का एक निःशुल्क उपहार है। हम ईश्वर की ओर मुड़ते हैं, यीशु और उनके उद्धार के लिए अपनी आवश्यकता को स्वीकार करते हैं और विश्वास करते हैं। फिर, विश्वास और स्वीकारोक्ति के इस विकल्प में, चमत्कार होता है, मनुष्य आध्यात्मिक रूप से भगवान के साथ एक बहाल रिश्ते के साथ फिर से पैदा होता है, एक आध्यात्मिक संगति जो हमें शांति और खुशी से भर देती है, हमारी जमी हुई आत्मा पर प्यार का एक कंबल। और क्रूस पर चढ़ाए गए भगवान, क्रूस पर यीशु, जो तीसरे दिन मृतकों में से जी उठे और जीवित हो गए, हमसे कहते हैं: "घर में स्वागत है मेरे प्यारे बच्चे...
Evangeliet - Rumänska
Mesajul Paștelui!
Dumnezeu moare pe o cruce sângeroasă pentru a-l împăca pe om cu sine, poate fi mai dramatic decât atât? Dragostea este cea care conduce acest eveniment uluitor, după cum spune: „Fiindcă atât de mult a iubit Dumnezeu lumea, încât a dat pe singurul Său Fiu, pentru ca oricine crede în El să nu piară, ci să aibă viață veșnică”. Aici urmărim motivul pentru care Isus a mers de bunăvoie pe calea suferinței pe pomul Crucii, pentru ca omul să nu „să fie pierdut, ci să aibă viața veșnică”.
Să ne uităm înapoi la început. Omul a fost creat pentru părtășia spirituală și familială cu Dumnezeu. Ea s-a răzvrătit și a vrut să fie propriul ei zeu; o otravă de egoism, păcat și răutate a poluat natura umană, ceea ce lumea și istoria ei arată clar. O privire în orice ziar devine convingătoare. Păcatul este o crimă împotriva poruncilor și voinței lui Dumnezeu și, de exemplu, cine nu a mințit, calomniat, furat, tratat cu cineva rău, nu a fost iubitor sau egoist. Această otravă dă un gol interior și o nemulțumire, deoarece omul a ieșit acum în afara ceea ce a fost creat, contactul și părtășia cu sursa vieții au fost pur și simplu rupte.
Dar, Isus a venit la noi. Fiul lui Dumnezeu și-a întins dureros mâinile pe Cruce, de parcă ar fi vrut să îmbrățișeze lumea gaură, dar cuiele aspre au străpuns mâinile și picioarele Mântuitorului, păcatele noastre le-a luat Isus ca un magnet uriaș, da, păcatele noastre au fost. biciuirea romanilor care băteau însângerat spatele Stăpânului și lovitura de ciocan care l-a fixat pe Domnul cu cuie pe Cruce. Dumnezeu Tatăl a lăsat să se întâmple asta, pentru că pedeapsa a fost pusă asupra Lui. Isus avea să se ocupe de „problema păcatului” și de consecințele sale teribile odată pentru totdeauna, astfel încât fiecare om să poată fi iertat de păcatele sale și să fie împăcat cu Dumnezeu.
Isus însuși a luat pedeapsa pentru păcatele noastre în loc de noi. Este, acum, ca într-o pildă, dacă ai săvârșit o mulțime de infracțiuni grave în comunitate și te afli într-o instanță și ești condamnat să fii torturat și ucis pentru a-ți ispăși crimele, dar atunci cineva face un pas înainte în fața judecătorului. și spune „Îmi iau pedeapsa lui în locul lui”, iar tu ești complet liber. Isus a făcut asta pentru noi, ca să putem fi achitați și iertați în ziua socotirii și judecății și să avem viața veșnică în Rai.
Nu putem câștiga această mântuire, de exemplu negociind cu Dumnezeu, este imposibil să ne ștergem viața rea și egoistă cu fapte bune. Păcatul trebuie împăcat, prețul plătit în întregime și pedeapsa suferită pentru ca dreptatea veșnică să aibă loc; Acest lucru a făcut Isus cu dragoste pentru noi pe Cruce. Mântuirea este un dar gratuit al harului lui Dumnezeu. Ne întoarcem la Dumnezeu, recunoaștem nevoia noastră de Isus și mântuirea Lui și credem. Apoi, în această alegere a credinței și a mărturisirii, se produce miracolul, omul se naște din nou spiritual cu o relație restaurată cu Dumnezeu, o părtășie spirituală care ne umple de pace și bucurie, o pătură de iubire peste sufletul nostru înghețat. Și un Dumnezeu răstignit, Iisus pe Cruce, care a înviat din morți a treia zi și trăiește ne spune: „Bine ai venit acasă, dragul meu copil…
